το παιχνίδι του θανάτου με τον τρόπο της ζωής
«…Τώρα αρχίζω. Μόνον τώρα μπορώ να αρχίσω επειδή το νοιώθω. Γεννιέμαι. Καμιά ιστορία να αφηγηθώ δεν έχω. Κανένα βιβλίο να ανοίξω. Κανένα τοπίο να κοιτάξω. Δεν έχω τίποτα να φέρω στο μυαλό μου. Από πουθενά έρχεται, από πουθενά προέρχεται. Τίποτα. Δεν θυμάμαι. όχι πως δεν έχω μνήμη. Όχι. Το σώμα μου. Εγώ δεν θυμάμαι. Αυτό είναι. Το σώμα μου. Είναι όλη η ιστορία. Αυτό είναι. Ό,τι είναι, είναι το σώμα μου. Είμαι το σώμα μου τίποτε άλλο, και κανείς άλλος, και πουθενά. Δεν χρειάζεται να θυμάμαι. Επειδή έχω σώμα ξεχνώ. Η μνήμη είναι το σώμα μου, εγώ είμαι η λήθη… Είμαι σώμα. Μόνον σώμα. Είμαι τόσο πολύ το σώμα…»
Δημήτρης Δημητριάδης
______
photo: Somnus_Mneme a dancethetre performance, synthesis choreography maro_mare galani
