Καλημέρα!
Αυτή
Καλημέρα
Αυτός
Έχω αποκτήσει τρομερή δεξιότητα να ζωγραφίζω καρδούλες
Αυτή
Σ’ α γα π ώ.
Απόλυτα!
Με τρόπο παιδικό, επιθετικό, ανταγωνιστικό, τρυφερό, δεν έμαθα ακόμα όμως να ζωγραφίζω καρδούλες...
Όταν ήμουν παιδί, έπεφτα συχνά. Μάτωνα τα πόδια μου … μετά σταμάταγε το αίμα… και πιο μετά έμενε σημάδι …
Έχω ακόμα τέτοια σημάδια στα γόνατά μου .
Θα στα δείξω.
Τα σημάδια αυτά όλα είχαν σχήμα καρδούλας.
Δυο παχουλές, σχεδόν ολοστρόγγυλες υπάρχουν ακόμη.
Και οι δυο στο αριστερό μου γόνατο.
Πάντα αριστερά πονάω εγώ. Όλες οι πληγές μου εκεί είναι σε αυτή τη μεριά μου.
Θα στις δείξω..
Δεν έμαθα ακόμα όμως να ζωγραφίζω καρδούλες…
Αυτός
Θα σου μάθω…
Αυτή
Σκεφτόμουν οτι θα ήθελα να πάω με την Ατθίδα και την Ειρήνη στην Καστοριά, ας πούμε, να κάνουμε βόλτες, παλαβομάρες, χορούς κοντά στη λίμνη, ποδηλατάδα χωρίς να κρατάμε τιμόνι στις κατηφόρες...
Όλη μέρα!
Ολόκληρη μέρα οι τρεις μας και το βράδυ να σε συναντάμε, σε ένα παλιό ξενώνα.
Όλη μέρα!
Ολόκληρη μέρα μόνος σου εκεί, εσύ έγραφες.
Θα μας μάθεις εκεί να ζωγραφίζουμε καρδούλες …
Αυτός
Μια μέρα από αυτές να περπατήσουμε τον λαιμό, την γέφυρα για τον Άγιο Αχίλλειο, μετά βαρκάδα στις σπηλιές των μοναχών…
Αυτή
Έχεις πετύχει τα πουλιά ποτέ εκεί στη μεγάλη λίμνη?
Αυτός
Πάντα έχει πουλιά
Αυτή
Όχι ! όχι αυτό συμβαίνει μια τόσο. Λέω για τότε που μαζεύονται άπειρα.
Τα είδα κάποτε.
Πέταξα μαζί τους, και είναι η πιο όμορφη εμπειρία στη ζωή μου.
Ήταν με την Ατθίδα. Το καλοκαίρι πριν το μικρό κορίτσι γίνει μικρή κόκκινη, θλιμμένη (όχι πια παιδί) πριγκίπισσα…
Αυτός
Λες για τα αποδημητικά...
Αυτή
Ναι!!!
Λέω για εκείνη την πάντα ερχόμενη ή μήπως πάντα φεύγουσα φτερωτή ομορφιά …
σαν να ορίζουν ένα αλλο μοντέλο χρόνου ...
Αυτός
Φθινόπωρο μαζεύονται.
Οκτώβρη, Νοέμβρη...
Αυτή
πάμε …
ΜάρΩ ΓαλάνΗ...
